Θα με βρείτε επίσης στο http://www.photosdemenage.blogspot.com/

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Μικρό μου... (IV)



8 σχόλια:

  1. σαν από μια θλίψη να έχουν ξημερώσει ξανά ολα τα χρώματα σε Ουράνιο Τόξο πάνω στο δερμα, στα μαλλιά και στα ρούχα της κι ανυποψίαστη ξαναζωγραφισε τον κοσμο από την αρχή......


    Γλυκο Φιλί, στο χρωμα που σ'αρεσει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @
    Μακάριοι οι ανυποψίαστοι
    Πάντα τους ζήλευα, θαρρώ
    Κι εκείνους που το δίκαιο ύπνο απολαμβάνουν
    - τελευταία, αυτό-
    Όσο για τη θλίψη και την αρχή τι να πώ;
    Ξανα και ξανά και ξανά...
    Επανάληψη και σχήμα πολυσύνδετο
    από κοινού
    σ΄ένα γόρδιο δεμό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όλο και πιο συγκεχυμένη η όψη του μικρού,
    αλλά αυτό το βλέμμα πάντα έντονο και σταθερά προσηλωμένο κάπου πέρα..
    και τα χείλια πάντα σφιγμένα – κάτι ανάμεσα σε θλίψη, θυμό, αναζήτηση, περισυλλογή, αποστασιοποίηση, απορία, αποδοκιμασία, ...

    Μου έχει αρέσει πολύ αυτή η σειρά σου…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @
    Στο ανάμεσα, στο κάπου πέρα,
    όπως συνήθως κι εγώ...

    Σ'ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. το μικρό σου τ’ αγάπησα σε όλες του τις εκφάνσεις… εκείνο; αγαπήθηκε από τον εαυτό του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @
    Μου βάζεις δύσκολα, δεν ξέρω, από διακριτικότητα, δε ρωτώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολλές διαδρομές στη τέχνη
    έχει κάνει το μικρό σου
    Γοητευτικά μεταμορφώνεται
    αλλά το βλέμμα του παραμένει
    επίμονο και πεισματικό
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @
    Μακάρι το πείσμα να του βγει σε καλό
    Για τις μεταμορφώσεις του αναλαμβάνω το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί, και σ'ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή