Φθίνουσα βαίνει η Κυριακή -δώδεκα ήδη και μισή- και το μόνο που φαίνεται να τολμώ να εκθέσω -όχι, τα πεπραγμένα δεν μπορώ- τα πεποιημένα είναι από χέρι ασήμαντο, μικρό πολλαπλά βλέμματα στη μία και μόνη κατ'ουσίαν ματιά και πάλι όμως από το μέσα σχόλιο μη ορατό το περισπώμενο στη λήγουσα άρρητο, θα παραλείπεται -ώ Στη θέση εκείνου ένα ξανά χαίνον, ξανά ηλίθιο θα διανοίγεται κενό.
Φθίνουσα βαίνει η Κυριακή
ΑπάντησηΔιαγραφή-δώδεκα ήδη και μισή-
και το μόνο που φαίνεται
να τολμώ να εκθέσω
-όχι, τα πεπραγμένα δεν μπορώ-
τα πεποιημένα είναι
από χέρι ασήμαντο, μικρό
πολλαπλά βλέμματα
στη μία και μόνη
κατ'ουσίαν ματιά
και πάλι όμως
από το μέσα σχόλιο
μη ορατό
το περισπώμενο στη λήγουσα
άρρητο, θα παραλείπεται -ώ
Στη θέση εκείνου
ένα ξανά χαίνον, ξανά ηλίθιο
θα διανοίγεται
κενό.
Tο περισπώμενο στη λήγουσα -Ω
ΑπάντησηΔιαγραφήέρπει καθηλωμένο
στο διαμπερές βλέμμα
του αενάως και αδιαλλείπτως
ατελέσφορου Α-κενού
@
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίσω, λοιπόν,Σωτηρία, στην τάξη του άλφα συμμαθητές,σαν να μην πέρασε,ήδη, μισός αιώνας από (το) χθες...